Sıkılmak Üzerine Düşüncelerim
(No Ratings Yet)
Loading...Sıkılmak iki türlüdür:
1) ne istediğimizi bilmediğimizde
2) ne istemediğimizi bildiğimizde
Bu aralar üzerimde kuvvetle hissettiğim duygu, durum. İnsanlar bir şeyler planlıyor, konuşuyor, gülüyor, tartışıyor, ben çok sıkılıyorum. Yan masadan hararetli siyaset tartışmaları, gülünçlü başlıklar falan geçiyor, ben çok sıkılıyorum. Olur ya, iki insanla oturayım takılayım dersiniz, beş on dakika sonra hayatı sorgulamaya başlarsınız, işte o olaydan zuhur ediyor bende. İnsanlar da bir saçmalaşmaya, salaklaşmaya başlıyor ki sormayın gitsin. Böyle bir şeyler okuyayım, öğreneyim, kimi aktivitelere katılayım diyorum, ama hiç canım istemiyor. Ama boş boş oturmak da istemiyor. uyanmak istemiyorum, ama uyumaya çalışmak da istemiyorum.
Hemen hemen her şeyden ve herkesten yılma halidir bazen. Uyanmak istemez insan, yataktan kalkmak istemez, ev arkadaşlarıyla, sevgilisiyle, eşiyle, dayısıyla muhatap olmak istemez, kahvaltıdan tat almaz, üstüne düzgün bir şeyler giymek istemez, yola çıkmak istemez, kalabalık yollarda yürümek istemez, yürümek istediğinde tanıdık kimseyle karşılaşmak istemez, müzik çalanların attığı şarkıları beğenmez ve dolayısıyla bunları dinlemek istemez, okula, işe gitmek istemez, gittiğinde kimseyi görmek istemez, hiçbir şey yapmak istemez, yapılan şeylerin bir parçası olmak istemez, insanları dinlemek istemez, onlarla konuşmak istemez, akşama doğru eve gitmek istemez, başka bir yere gidip oturmak istemez, yalnız kalmak istemez ama etrafındakileri hiç istemez, eve gittiğinde kitaplarına bakar ama okumak istemez, film ya da dizi izlemek istemez, geç olmasına rağmen uyumak istemez, sonrasını zaten biliyoruz.
Kimsenin sana tahammülü kalmadığında değil senin kimseye tahammülünün kalmadığı durumdur. Ne yalnız kalmak istersin ne kalabalık. Kalmak istemezsin ama gitmek de zor gelir. Olduğun yerde öylece boş beklersin sadece..
