Resimde kitabın üzerinde bir çocuk ve bir balina var. Benim okyanuslara sığmayacak hayallerim var.

Benim Okyanuslara Sığmayacak Hayallerim Vardı.

İleri doğru baktığımda dipsiz bir bataklık var. Geleceğimi planlarken doğru gitmeyen yanlışlar var. Yarınımı düşünürken, hayal ederken. Geçmişin hataları var. Kafamı kaldırdığım ân kocaman bir balyoz beni bekliyor. Aşağıya baktığımda bir çukur var. Önüme baksam puslu hiçbir şey görünmüyor. Ne yapacağımı bilmiyorum, şaşırdım artık. Bu kavgada en büyük darbeyi yaşarken aldım. Bir insanın umudu, yaşama hevesini kursağında bırakıldı. Benim okyanuslara sığmayacak hayallerim vardı. Hepsini yok ettiler, harcadılar. Güzel bir gelecek istemiştim oysaki! Herbirimiz istedi. Bizden bizim olanı çaldılar. Cefasını biz çektik sefasını bizim yukarıya getirdiğimiz kişiler yiyor. Bir şeyler olacak ama iyi şeyler olmayacak. Kötü bir döneme hep birlikte gireceğiz. Ben onların bindiği tekneye bineceğime boğulurum daha iyi. Yeter artık sabrımız taştı. Adaletin öleli uzun zaman oldu. Eğitim ise tatile çıktı. Tarım dersem felç geçirdi. Ekonomi desem denizde boğuldu. Sanayi desem ayakta kalmaya çalışıyor. Galiba biz topluca kaybettik, gençinden tutun yaşlısına, çocuklardan tutun kadınlara kaybettik. Bugün bilim, irfan, teknoloji, uzay madenciliği, kuantum yerine eğer biz; sakız orucu bozar mı? Cebindeki telefonu çıkar diyen dayıları. Almanya bizi kıskanıyor diye söylemleri tartışıyorsak. Bitmiştir Bir şeyler Bitmiştir kesinlikle Bitmiştir. Etrafınıza bir bakın neler görüyorsunuz. Ben ne mi? Görüyorum. Anlatayım çöpten ekmek toplayan insanlar, pazarda çürük arta kalan meyveleri toplayan insanlar, kirasını ödeyemeyen, çocuğuna süt alamayan insanlar görüyorum. Daha çok örnek var ama dile getiremiyorum. Şimdi soruyorum ben nasıl bir gelecek kuracağım. Nasıl hayallerimi gerçekleştireceğim. Benim okyanuslara sığmayacak hayallerim vardı. Teşekkür ederim sizlere hepsini benden aldınız. Beni bir hiçliğe mahkum ettiniz, siz benden yaşama sevincimi aldınız. Geleceğimiz için gerekli olan bütün kaynaklarımız yavaş yavaş yok oluyor. Sularımız, ormanlarımız ve gençlerimiz geri dönüşü olmayan bir yola doğru gidiyor.Sizlerden rica ediyorum, bir kafanızı kaldırın ve etrafınızdaki gençleri gözlemleyin.Ne görüyorsunuz? doğarken borçlu doğmak,ömrü boyunca bir baltaya sap olmaya çalışmak,askere gitmek hatta canını verip vatan borcunu ödemek demektir.haşmetli büyüklerimiz bu nasıl borçtur,öde öde bitmiyor hala diye soran nesle aşina değildir. “bir araba bir ev uğruna yıllarımı harcamak istemiyorum.”

Diğer yazılarımı okumayı ihmal etmeyin.

Yazar Hakkında
Toplam 275 yazı
Üzgün Kiraz
Üzgün Kiraz
Yorumlar (2 yorum)
Işıl
Işıl Yanıtla
- 4:10 pm

Şaka gibi gerçekten,halimiz perişanken bizim dekolte vs.. tartışıyor olmamız.Güler misin,ağlar mısın özetle..Çok yazık! Atamızın kemikleri sızlıyordur net.

    Üzgün Kiraz
    Üzgün Kiraz Yanıtla
    - 4:21 pm

    Kesinlikle.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

×

Bir Şeyler Ara