Neden Mi?Susuyorum.
(No Ratings Yet)
Loading...Sevgili okuyucularım hoş Geldiniz web siteme. Konuyu uzatmadan mevzuya gireyim. Suskunluğum asaletimdendir; aslında susmaz insan, susturulur. Kurulan tüm cümleler ve iyi niyetler çarpar birilerinin duvarına; kırılır, dökülür, dağılır yerlere. Deneyimledikçe benzer hikayeleri susar insan, tanır çünkü insanları. Anlaşılamadığını anladığı için. Konuşmak istiyorum aslında ama isteksizlik veya çaresizlikten olsa gerek, konuşması gereken kişinin dilinin tutulması. Hani bazı durumlar vardır; sizin düşünceniz çok farklı boyutlardayken çok farklı yönlere doru giderken karşınızdaki bir o kadar sizin düşüncelerinizden uzak şeylerden bahsetmektedir belki aynı şeydir bahsettiği ama uzaktır işte size ve siz bir an için açıklama ihtiyacı duyarsınız oysa içiniz geçmiştir bir kere oysa o kadar çok anlatacak şey vardır ki… Susarsınız.. Susuyorum çünkü… Hissedilen veya yasananların yanında kelimelerin anlamsız yetersiz kalması.. Susmak belki de söyleyeceklerinizin bir şeyleri değiştirmeyeceğini bilme ve içine atma durumu. Söylemek istediklerinin, artık önem taşımayacağını anladığında yaşanan vazgeçiş. Canın neden sıkkın bugün sorusuyla karşılaştığımda yaptığım tek şey susmak… Kelimelerin boğazınıza dizildiği, hatta oradan kurtulabilseler bile dilinizin iki dudak arasından çıkacak sözcükler için yeterli gücü bulamadığı an… Boyutların uzlaşmazlığından kaynaklandığına inandığım, anlatsam bile beni anlamayacaksın, benim gördüklerime sen sadece bakıyorsun dediğim ve kuruyan boğazıma bir yudum su ile geçiştirdiğim dönemler… Susuyorum oysa dilim o gücü kendisinde bulsa kim bilir neler anlatacaktı. Susmak ayrıca kırılmış bir insan tepkisi de olabilir. Susmak bir hastalık benim için çünkü bu hayatta sevdiğim birisinin sözünü paylaşacağım. “bazen anlatılacak çok şey vardır..birikmiştir hepsi, belki patlamak üzeresinizdir hatta..ama tam karşınızda sizi dinlemek isteyen biri oturur; birden anlatmak istemezsiniz..bir üşengeçlik gibidir bu durum.anlatmaya üşenirsiniz.ama aslında üşengeçlik değildir, kaçışdır..anlatmaya başlayınca olayların içine tekrar girip aynı duyguları yaşama korkusudur..yenmen gerekir ama bazen bu korkuyu..yoksa insanın içinde patlar, ruhsal ve fiziksel hastalık olarak geri döner.” İnsan öyle bir noktaya gelir ki… Su zamana kadar kendimi ifade edememişim, daha fazla uğraşmaya gerek yok der.. Zor bir karardır.. Hele hele söylenecek- haykırılacak çok şey varken susmak, gerçekten zor olabilir ama yapılması gereken tek şeydir bazen.. Peki siz ne düşünüyorsunuz susmak hakkında.
Diğer yazılarımı okumayı ihmal etmeyin.
Ne kadarını konuştuk sustuklarımızın? Diye bir şiirim var.Paylaşırım bir ara 🙂
Ben birine sustuysam tepki olsun diye değil,artık içimden bile konuşamadığımdan susuyorum.Ya çok kırılmışımdır ya da artık tamamen bitmiştir kim olduğu önemli değil eş,dost,sevgili.
İnsanın içi birine susmuşsa bir daha konuşamaz.