Duygularımı Kontrol Edemiyorum
(1 votes, average: 5,00 out of 5)
Loading...Duygularım
Hep aynı döngünün içindeyim, bir boşluk hissediyorum en derinlerde. Ruhum sanki yok olmuş gibi. Yine hayatımı rastgele yaşıyorum, kabullenemiyorum gerçek olmayan hayatımı. Aslında kendime öfkeliyim, hep inanıyorum iyi insanlara. Karmaşık bir sistem var içimde. Duygularımı kontrol edemiyorum hepsi asi. Ruhum başkaldırı yapmaya çalışıyor, zihnim hiçbir şey yokmuş gibi davranıyor. Paramparça oldu her bir hücrem, boğuluyorum en karanlık düşüncelerimde.. Nasıl hayatımı düzene sokabilirim ki! Nasıl diğer insanlar gibi muhteşem olabilirim. Gökyüzünde nasıl özgür olabilirim. Geçmişte yaptığım hataları düzeltmek istiyorum, çünkü yaptığım yanlışlar yüzüme tokat gibi çarpmaya başladı. Artık yeni bir sayfa istiyorum, içi boş beyaz sayfalar.. Kendimi iyi hissetmek, muhteşem hissetmek istiyorum. Geçmişe bir sünger çekmek, geleceğe yelken açmak istiyorum. Haykırmak, bağırmak içimdeki tüm kötülüğü defetmek. Benim karanlık tarafım sadece beni incitiyor. Kendime verdiğim zarar gün geçtikçe artıyor. Ve bu büyük bir hasar demek. Bu demek oluyor ki kimseyi sevmeceyim, kimseye güvenmeyeceğim. Yani hep insanlardan nefret edeceğim. Sadece bir yol, bir işaret, bir yardım istiyorum. Sürekli kafamın içinde kendimle konuşmak artık çok berbat. Bir şeyler konuşmak, paylaşmak istiyorum insanlarla.. Gerçekten çok zor bir dönemden geçiyorum. Ve bu beni mahvediyor kanamaya başladım. Yaralarım açılmaya başladı sonunda.
En derinlerde ışığa ulaşmak isteyen küçük bir umut var. Bilmediğim birçok duygu beni bir başka insana çeviriyor. Kayboldum galiba ben nasıl bu hâle geldim, açıkçası bilmiyorum. Halbuki en başta çok iyi gidiyordum harika bir yoldaydım. Taki o güne kadar ilk hatamı yapınca zincirleme bir şekilde devam ettim yanlışlarıma. Birini düzeltmeye çalışırken bir hata daha yapıyordum. Böyle seri bir halde gitti, sonunda duvara tozlandım. Anlacağınız uçurumu kendime getirdim, hiçbir şey yokken bir hatam uçurumu bana getirdi. Sonu hüsranla bitti, gözyaşlarım dinmedi. İlk defa bu kadar savunmasız kalmıştım. Ürkek bir tavşan gibi. Ne yapacağımı bilemedim korktum. Gerçek korkunun ne olduğunu o gün öğrendim ben. Gerçek korku kendini yenilmez, mükemmel, harika, zeki zannettiğin ân. Bir başkasının seni sözleriyle kandırmasıdır. Ve çok kötü bir şey bu. Tarif edemem ama bu duruma sakınlıkla düşmeyin. Eğer böyle bir durum yaşarsanız, çalacağınız ilk kapı burası olsun.
Diğer yazılarımı okumayı ihmal etmeyin.
Bazen ne geçmiş ne gelecek değerli olur.. Kişinin yapması gereken de mutlu olmayı bilmek. Mükemmel olmak da kendi içinde sorun yaratır çünkü.
Mutlu olmak çok zor. Hele bu devirde..🍒