İnsan Sevilmediği Yerde Kalmak İster Mi?
(No Ratings Yet)
Loading...İnsan sevilmediği yerde kalmak ister mi? Ya da mutluyken mutsuzluğa kapılır mı? Bir dakikanın bile ne kadar değerli olduğunun farkına varmadan onca hatayı yapar mı? Acıların üzerine gittikçe her şeyden uzaklaşttım. Bazen bir kin bazen bir öfke, fakat sonradan diyorum ki! Ben bu kadar kötü olamam, dışarırdan saf gözükebilirim. Söylenen sözleri kafaya takmaya bilirim, söylenen sert sözlere tehammül edebilirim. Sırf karşımda ki kişi incinmesin diye. İnsan sevilmediği yerdeyse eğer tamamlanmamış bir hikayenin içindedir. Düşün ve odaklan romanlar, filmler, şiirler… Sanırım hepsinin en çok beslendiği kaynaklardan biri tamamlanmamış işlerdir. Madem bir hikâyenin sürmesi, devam etmesi için bir gerilime ihtiyaç var, bunu tamamlanmamış işlerden daha iyi yapacak şey azdır herhalde… Hikâye geçmişte karşılanmamış bir ihtiyaçtan doğar, bir meselesi vardır kişinin, bir türlü tamamlayamaz, peşinden gider, tamamlamaya çalışır. Filmi izlerken veya romanı okurken sorundan kaçıyormuş gibi görünür bize karakter. Anlayamayız; sevilmek istediği halde neden kötü davrandığını veya terk edilmekten korkarken sevgilisi onu terk etsin diye çabaladığını… Sanki unutmuş gibidir kahraman asıl meselesini. Kızarız ona, saçma buluruz karakteri. Aynı davranışı sürekli tekrarlar. İşe yaramıyordur, ama bildiği de budur. Tıkanmış gibidir hayatı… Tatsız, sıkıcı, donuk, canlılıktan uzak… Sürekli çok sıkıldığını söyler… Sonra bir gün bir şey olur… Tamamlayamadığı meselesi bir yerde yine karşısına çıkar, kişi bununla yüzleşir, o noktada hatırlar… Acı çeker, unutmak ister, kaygılanır. Sonra anlatır, anlatır… Hatırladıkça anlatır, anlattıkça hatırlar. Yaşamı can kazanır sonrasında, nefes alır, berraklaşır… Çünkü tamamlanmamış işlerimiz aslında aynı zamanda karşılayamadığımız ihtiyaçlarımızdır…
