Çiçeklerle Konuşmak İşe Yarar Mı?

Çicek’lerin kesinlikle etkilendikleri bir durumdur.

Onlarla güzel güzel konuştuğunuzun ertesi günü tomurcuklanmaya ya da bir güzel açmaya başladıklarını görürsünüz. Ruh halinizdeki değişiklikleri de anında hissederler. Dikkat edin üzgünseniz, hastaysanız onlar da bundan hemen etkilenirler. Çiçeklerle konuşmak belki de daha doğal bir hayata ağıt yakmaktır. E adama sormazlar mı? Sonra: “madem çiçeklerle konuşacaktın, neden kendini betonların içine hapsettin?” söylediklerimi hissettiklerine, sevgimi anladıklarına inanıyorum ya ben. Onları saksıya dikmeyi, elimi toprağa bulaştırmayı seviyorum. Ben onları sevdikçe hep güzel güzel büyüdüler. Onlarla konuşuyorum, yapraklarını seviyorum. Canları sıkılıyordur diye arada balkona çıkarıyorum. Suyunu değiştirirken de üzerlerine yağmur yağıyormuş efekti bilem yapıyorum. Sanırım sevgimi bütün canlılara göstermeyi seviyorum. İnsanlarla konuşmanın gereksizliğini fark etmekti belki. Sokağa çıktığımda karşıma çıkan her kediyle konuşur, tomurcuklanmış ya da yaprak dökmüş her ağaca selam veririm. Evdeki çiçeklerimi çocuğum gibi görür, hepsiyle ilgilenir, sohbet ederim. Tüm bunları her gün yaparım. Bilmem belki de deliyimdir… Kısa bir hikaye, “kadıncağızın biri dertlerini kimseciklere anlatamazmış. Bahçedeki ağacın dibine gider, bütün derdini o ağaca anlatırmış.

Gel zaman git zaman, ağaç kaldıramamış bunca derdin yükünü, günün birinde çat diye ayrılmış ortadan ikiye. “.. artık, sabahları uyandığımda “günaydın” dediğim biri var hayatımda. Uzun uzun sohbet ettiğim, yazılarımı okuduğum, yapraklarına dokunduğum, bana mor mor gülümseyen ve artık hiç boynunu bükmeyen biri… Bu çiçek, bana sevginin bambaşka boyutlarını öğretti… “